มืดวุ่ยวาย = มืดลางๆ ยังพอจำหน้ากันได้
ดำเหมือนหมิ่นหม้อ = ดำเหมือนเขม่าติดหม้อดินที่ไหม้ไฟ
กินส้มไม่ควรที่จะตัดทอนกิ่งของส้มลงหมด
แคปชั่นภาษาเหนือ ปากบอกบ่ะสนใจ๋ มือยังกดเข้าไปดูสตอรี่เขาอยู่ เหน่ยใจ๋แต้ๆ ไม่ได้หุ่นดีเหมือนใคร
นั่งไขว่ห้างเอาเท้าข้างหนึ่งพาดบนเข่า = นั่งปกขาก่ายง้อน
ลืมพื้นเพ ของตนเอง ไม่รู้จักกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ
นางนันทวัน ศิริโภคพัฒน์ ผอ.การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (ททท.) สำนักงานตรัง กล่าวว่า ตรัง นับเป็นจังหวัดของไทยที่ขึ้นชื่อในเรื่องของอาหารเช้า จนกลายเป็นวัฒนธรรมที่สืบทอดกันมาอย่างยาวนานแล้ว โดยเฉพาะหนึ่งในเมนูเด็ดที่เป็นที่รู้จักกันดีในเวลานี้อย่าง ติ่มซำ ที่มีหน้ามากมายหลากหลายชนิด แต่ที่เห็นจะแปลกมากกว่าที่อื่นใดนั่นก็คือ น้ำจิ้มที่ใช้ทานคู่กัน ซึ่งถือเป็นเอกลักษณ์ประจำถิ่น
ททท.ตรัง ชวนลิ้มลองน้ำจิ้มติ่มซำ“กำเจือง” สูตรเด็ดเอกลักษณ์เมืองตรัง
เป็นสุภาษิตที่สอนในเรื่องการกินการอยู่ หรือการทำงานควรทำแต่พอดี
กำเมือง จะมีสักกี่คนตี้ยังอยากไข้อยู่กับเฮา ในวันตี้เฮานิสัยบะดี ขอปลอบตั๋วได้ก่อ ในฐานะเปื้อนตี้ดีก้ได้ ตั้งแต่มีเธออยู่ๆฉันก่ะฮักตั๋วเก่าน้อยลง ต่อให้มืดมนเพียงใด
เส้าตึ้มตื้อ = ใบหน้าหมองคล้ำ สีมืดไม่สดใส
หม่นโซ้กโป้ก = หม่นสกปรกหรือสีเทาแก่
กิน = กิ๋น กำปั้น หมัด = ลูกกุย ก่าย = ปาด อิง กางร่ม = กางจ้อง โกหก = วอก ขี้จุ๊ โกรธ = โขด กลับ = ปิ๊ก (เช่น "เฮาปิ๊กบ้านละหนา") ขี้เหนียว = ขี้จิ๊ ขโมย = ขี้ลัก ขี่หลังคน (เกาะ) = เก๊าะ เครียด = เกี้ยด คิด = กึ๊ด เจ็บ = เจ๊บ จริง = แต๊ (เช่น "แต๊ก๊ะ" = "จริงหรอ") ใช้ = ใจ๊ เด็ก = กำเมือง ละอ่อน ดู = ผ่อ ตกบันได = ตกคันได
(ภาษาเขมร) เขียนด้วยอักษรไทย เขียนด้วยอักษรโรมัน